«Η αντιμετώπιση της οικολογικής καταστροφής και της κλιματικής κρίσης αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα για τη Νέα Αριστερά με πρόταγμα τη ματαίωση των σχεδίων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων, και την προστασία των αιγιαλών και περιοχών φυσικού κάλλους» σημειώνει μιλώντας στην «Ε» η Μεσσήνια υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Νέα Αριστερά , δικηγόρος Δήμητρα Κεραμυδά.
«Αντί για την απογοήτευση ότι η πολιτική είναι κάτι έξω και μακριά από εμάς, επέλεξα να συμμετέχω για να διαμορφώσω τους όρους μιας καθημερινότητας που μας αφορά» σημειώνει χαρακτηριστικά για την απόφαση της να θέσει υποψηφιότητα ,έχοντας επιλέξει να αφήσει τη πολύβουη Αθήνα και να ασκήσει τη δικηγορία στη Κυπαρισσία.
Στη συνέντευξη της στην «Ε» αναφέρεται σε σημαντικά θέματα που αφορούν τη χώρα μας αλλά και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ποίοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν να ασχοληθείτε με την πολιτική και να είσθε υποψήφια στις ερχόμενες ευρωεκλογές με το Νέα Αριστερά;
Η ενασχόλησή μου με την πολιτική έχει ξεκινήσει από τα φοιτητικά μου χρόνια, και συνεχίζεται σταθερά μέχρι και σήμερα, με την έννοια ενός όντος πολιτικού στην καθημερινότητα. Ζούμε πολιτικά, οι επιλογές μας και η στάση μας στα πράγματα είναι εκφράσεις πολιτικές.
Επέλεξα να πλαισιώσω το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς για το Ευρωκοινοβούλιο, αισθανόμενη ότι το πολιτικό της αποτύπωμα εκφράζει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ένιωθαν ότι δε «χωράνε» σε άλλους πολιτικούς χώρους. Η γενιά μου, η γενιά της οικονομικής κρίσης, οι μισθωτοί της επισφάλειας, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι αγρότες, νιώθουμε ότι το σημερινό παραγωγικό μοντέλο δεν μας καλύπτει, συντηρεί μία άδικη κατάσταση και δεν μπορεί να λειτουργήσει με γνώμονα την ανάπτυξη, τη δικαιοσύνη-κλιματική και κοινωνική- και την ισότητα.
Αντί για την απογοήτευση ότι η πολιτική είναι κάτι έξω και μακριά από εμάς, επέλεξα να συμμετέχω για να διαμορφώσω τους όρους μιας καθημερινότητας που μας αφορά.
Θεωρείτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη δυναμική και την πυγμή που θα έπρεπε να έχει ή σε πολλά ζητήματα ακολουθεί τις εξελίξεις ;
Ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την συνεχιζόμενη γενοκτονία του Ισραήλ εις βάρος της Παλαιστίνης, φάνηκε η αποδυναμωμένη θέση της ΕΕ στις διεθνείς εξελίξεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτάχθηκε στους στόχους της αμερικανικής πολιτικής, συντηρώντας την ένταση και αναλαμβάνοντας πρωτοφανή κόστη για εξοπλισμούς. Απεμπόλησε τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες που είχε αναλάβει σε κρίσιμα θέματα, και προσδέθηκε στο πολεμικό άρμα των ΗΠΑ.
Εξ ίσου και στο οικονομικό πεδίο η ΕΕ μοιάζει να επωφελείται όταν άλλοι παρεμβαίνουν για να στηρίξουν την παγκόσμια ζήτηση, αλλά αρνείται να κάνει το ίδιο όταν δεν είναι σε θέση να το πράξουν.
Απέναντι σε αυτήν την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, η ΕΕ αντί να περιχαρακώνεται σε συντηρητικές πολιτικές (νέο σύμφωνο μετανάστευσης) θα έπρεπε να δρα ως ανεξάρτητος πόλος, ικανός να διαμορφώνει επιθυμητές σχέσεις σε ένα πολύ-πολικό κόσμο, και μια ειρηνική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Η δέσμευση στην υπόθεση της ειρήνης με δικαιοσύνη για να είναι ρεαλιστική πρέπει να καταπολεμά τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό σε κάθε χώρα, και να δίνει προτεραιότητα στις αποφάσεις του ΟΗΕ έναντι της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ή στην Ε.Ε. ειδικά όταν αυτοί οι οργανισμοί αναλαμβάνουν μονομερώς επιθετική δράση έξω από το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών.
Βλέπουμε στους κόλπους της Ε.Ε. διαφωνίες και διαφορετικές πολιτικές για το μεταναστευτικό ζήτημα, ένα ζήτημα που αγγίζει τη χώρα μας πολύ περισσότερο. Ποια πολιτική θα πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη σε αυτό ζήτημα και πως αυτή θα ακολουθηθεί από όλα τα κράτη μέλη;
Οι οικουμενικές ανθρώπινες αξίες δοκιμάζονται στο προσφυγικό και στην μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αποτυπώνεται και στο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου που πρόσφατα ψηφίστηκε. Η πολιτική των φραχτών και των επαναπροωθήσεων προκαλεί ανείπωτες ανθρώπινες τραγωδίες. Αυτό καταμαρτυρά και το ναυάγιο της Πύλου και δεκάδες άλλες τραγωδίες στη Μεσόγειο. Πλέον, το δικαίωμα στο άσυλο, είναι παρελθόν. Η Ευρώπη δίνει χώρο, βήμα και αναγνώριση σε ακροδεξιά αφηγήματα νομοθετώντας την ουσιαστική άρνηση της θεσμικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών. Οι χώρες πρώτης υποδοχής είναι αυτές που θα κληθούν να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος, και η Ελλάδα θα επωμιστεί πολύ μεγάλο κομμάτι του.
Αντίθετα, απαιτείται μια νέα, δεσμευτική μεταναστευτική πολιτική, ένα ενιαίο Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου και ισότιμη συμμετοχή όλων των κρατών μελών σε αυτό. Άλλωστε, αν η ειλικρινής προτεραιότητα της ΕΕ ήταν η μείωση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, αυτό θα προϋπέθετε την ουσιαστική και όχι υποκριτική αντιμετώπιση των αιτίων που τις προκαλούν: τους πολέμους, την οικονομική υπανάπτυξη, τις επιπτώσεις της οικολογικής καταστροφής και της κλιματικής κρίσης.
Φέτος είδαμε τους ευρωπαίους αγρότες, και στην Ελλάδα, να ξεσηκώνονται για τα πολλά προβλήματα που έχει ο αγροτικός τομέας με τη νέα ΚΑΠ. Ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν και ποιες πολιτικές να ακολουθηθούν ;
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, και κατά συνέπεια και οι πολιτικές της ΕΕ για την πρωτογενή παραγωγή, δοκιμάζονται γιατί κυριαρχεί η ψευδαίσθηση ότι μπορούν να επιτευχθούν αποκλειστικά με τους όρους της αγοράς. Είναι απαραίτητη η σημαντική αύξηση των πόρων για τις περιφέρειες που πλήττονται από την οικολογική καταστροφή και την κλιματική κρίση.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) οφείλει να προσβλέπει στη δικαιότερη κατανομή των επιδοτήσεων στη μικρομεσαία παραγωγή και στην βιολογική γεωργία. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να αλλάξει ο στρατηγικός προσανατολισμός του πρωτογενούς τομέα, με τριπλή στόχευση: την αντιμετώπιση του καρτέλ μεσαζόντων, την ενίσχυση των τοπικών δικτύων παραγωγών- καταναλωτών (ομάδες παραγωγών, αγροτικοί συνεταιρισμοί) και την πολύ σημαντική σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή (γεωργικές σχολές, παροχή γεωργικών συμβουλών, ανάπτυξη περιβαλλοντικά βιώσιμων καλλιεργειών).
Απαιτούνται επίσης έργα υποδομών προσανατολισμένα στις νέες συνθήκες της κλιματικής κρίσης (ειδικά για την άρδευση). Το μείγμα δράσεων αυτό, προϋποθέτει βέβαια και την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων εργατικού δυναμικού μέσω του σεβασμού και της κατοχύρωσης των συνθηκών ζωής και των εργασιακών δικαιωμάτων των εργατών γης.
Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος που γερνάει λένε οι στατιστικές κάτι το οποίο συμβαίνει και στη χώρα μας. Το δημογραφικό είναι ένα σημαντικό θέμα που θα έχουμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια , πως μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Είναι αλήθεια, ότι πληθυσμιακά τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα φθίνουν. Κατά τη γνώμη μου, αν αποφύγουμε την παγίδα να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο με όρους αύξησης του βιοτικού επιπέδου, θα δούμε την πραγματική αιτία του, που μάλλον βρίσκεται στο άλλο άκρο. Οι νέοι σήμερα ζουν μια μοναδική συνθήκη εργασιακής επισφάλειας και αβεβαιότητας, με αποδοχές που δε φτάνουν να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες, πολλές από τις οποίες θα έπρεπε να αποτελούν κρατικές κοινωνικές παροχές. Το ζήτημα της εξεύρεσης προσιτής οικονομικά στέγης στα αστικά κέντρα είναι τα τελευταία χρόνια εκρηκτικό. Σε αυτό το πλαίσιο είναι μάλλον λογικό ζευγάρια να προσεγγίζουν το θέμα της αναπαραγωγής επιφυλακτικά.
Για την ενθάρρυνση της δημιουργίας οικογένειας, η ΕΕ και το ελληνικό κράτος πρέπει να κινηθούν σε μια κατεύθυνση που δε θα εξαντλείται π.χ. στο επίδομα των 2.000 ευρώ ανά γέννηση. Χρειάζονται ανθρώπινοι όροι εργασίας και διαβίωσης (4ημερο 35ωρο, συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις μισθών), η συμφιλίωση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή (κατοχύρωση και σε εθνικό επίπεδο του δικαιώματος στην αποσύνδεση), και φυσικά δομές του κοινωνικού κράτους που θα εξασφαλίζουν τις νέες οικογένειες (πληρωμένη γονεϊκή άδεια για την ανατροφή τέκνων, δημόσιες και δωρεάν δομές εκπαίδευσης και υγειονομικής περίθαλψης).
Στην ίδια κατεύθυνση και με γνώμονα την πλήρη ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό, ένα βήμα προς την ευημερία τόσο των ανθρώπων όσο και των αριθμών, θα ήταν η πλήρης ένταξη των μεταναστών που ζουν, εργάζονται, πληρώνουν φόρους και τα παιδιά τους πηγαίνουν στο σχολείο στη χώρα μας.
Επίσης η κλιματική αλλαγή είναι ένα μείζον ζήτημα που ήδη έχουμε αρχίσει να το βιώνουμε πολύ έντονα , τι θα πρέπει να γίνει;
Στο παρόν παραγωγικό μοντέλο, κυριαρχεί η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, σαν αυτοί να ήταν ανεξάντλητοι, και σαν η ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση να μην είχε καμία επίπτωση ούτε στις παρούσες ούτε στις επόμενες γενιές.
Τελικά όμως, ο καταστροφικός χαρακτήρας αυτής της ανάπτυξης μαρτυράται από την υπερεκμετάλλευση φυσικών πόρων, τις συνεχόμενες φυσικές καταστροφές, την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τη βιομηχανία, τη γενετικά τροποποιημένη γεωργία, τη χρήση φυτοφαρμάκων.
Στην περιοχή μας βιώνουμε τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης στην αγροτική παραγωγή. Ταυτόχρονα, η αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη εξαντλεί τα υδάτινα αποθέματα, ενώ είναι σε εξέλιξη έρευνες για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στον Κυπαρισσιακό κόλπο.
Η ΕΕ βρίσκεται εγκλωβισμένη στις αντιφάσεις από την ανάθεση της «πράσινης μετάβασης» αποκλειστικά στις αγορές. Η αντιμετώπιση της οικολογικής καταστροφής και της κλιματικής κρίσης αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα για τη Νέα Αριστερά με πρόταγμα τη ματαίωση των σχεδίων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων, και την προστασία των αιγιαλών και περιοχών φυσικού κάλλους (περιοχές Natura).
Για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την προστασία από τις φυσικές καταστροφές απαιτούνται ρήξεις που μπορούν να γίνουν σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, από συλλογικά υποκείμενα και οφείλουν να αποσκοπούν στην αποκατάσταση της φύσης και στην ανασυγκρότηση των φυσικών συστημάτων προστασίας ώστε αυτή να συμπληρώνεται και να ενισχύεται.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι 42 χρονών. Ήδη από την περίοδο των σπουδών της συντάχθηκε με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κινημάτων.
Εργάζεται ως δικηγόρος αφιερωμένη στην κοινωνικά προσανατολισμένη υπερασπιστική δικηγορία. Ο κύριος όγκος των υποθέσεων που αναλαμβάνει εκτείνεται σε υποθέσεις με έμφυλο πρόσημο, υποθέσεις διακρίσεων, υποθέσεις τραπεζικής αυθαιρεσίας. Από το 2023 ζει και εργάζεται στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας. Είναι μέλος του Παρατηρητηρίου για τη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, Golden Dawn Watch.
Επίσης είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο ίδιο τμήμα, με ειδίκευση στην περιοχή των Βαλκανίων.
Συμμετέχει ως αναπληρωματικό μέλος στην Επιτροπή Ισότητας των Φύλων και Καταπολέμησης των Διακρίσεων του Παντείου Πανεπιστημίου.
Μιλάει τέσσερις ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά).
