Στην οικογένειά µου, εγώ και τα αδέλφια µου καταλάβαµε από πολύ νωρίς σε ποια θέµατα δεν έπρεπε να αναφερόµαστε. ∆εν ρωτούσαµε ποτέ για τον θάνατο. Προσπαθούσαµε να µη θίγουµε το θέµα του σεξ, να µην είµαστε υπερβολικά λυπηµένοι, υπερβολικά θυµωµένοι ή απογοητευµένοι, και οπωσδήποτε δεν έπρεπε να ακουγόµαστε πολύ.

Ποια είναι η θέση µας απέναντι στη συναισθηµατική µας κληρονοµιά; Πώς επιδρούν πάνω µας τα θαµµένα µυστικά των προγόνων µας, οι ανείπωτες ιστορίες, οι αλήθειες που κρύβουµε από τον εαυτό µας;