Στον χώρο του κινηματογράφου που τον γοήτευε πάντα στρέφεται πλέον ο γνωστός ηθοποιός Σωκράτης Αλαφούζος ως δημιουργός της ταινίας "Μικρός Βασιλιάς" ("Little King") που έγραψε και σκηνοθέτησε.
Μάλιστα η ταινία πήρε ήδη το δρόμο για διεθνή φεστιβάλ, με πρώτο το Φεστιβάλ των Καννών, στο Short film Corner.
Ο "Mικρός Bασιλιάς" ("Little King") είναι μια ταινία μικρού μήκους κοινωνικού περιεχομένου. Πραγματεύεται ένα μείζον κοινωνικό θέμα. Τον καταπιεσμένο θυμό, τα απωθημένα και τα συμπλέγματα που κουβαλά ένας άνθρωπος που η παιδική του ηλικία δεν υπήρξε η ιδανική.
Ο Σωκράτης Αλαφούζος μας μίλησε για την ταινία του, για τις συμμετοχές της σε φεστιβάλ του εξωτερικού αλλά και για τη μεσσηνιακή του καταγωγή.

- Πού κινείται θεματικά η ταινία;
«Είναι ένα ψυχογράφημα θα έλεγα. Βλέπουμε σε σύντομο χρόνο την ιστορία ζωής ενός ανθρώπου σε σημαντικά γεγονότα που έχουν να κάνουν από την παιδική ηλικία μέχρι που μεγάλωσε και βλέπουμε ότι στη ζωή του συμβαίνει ένα γεγονός που τον τραυμάτισε ως παιδί. Το τραύμα ωστόσο το κρύβει καλά μέσα του, κάνει σαν να μην υπήρξε κι αυτό του δημιουργεί καταπιεσμένο θυμό τον οποίο δεν εκφράζει στη ζωή του. Γενικά είναι ένα καλό, ήρεμο παιδί και εκφράζει το θυμό αυτό σε στιγμές μόνο, είτε σαν έφηβος είτε σαν ενήλικος.
Φυσικά αυτά τα ξεσπάσματα προέρχονται -όχι μόνο στον ήρωα της ταινίας- από γεγονότα που είναι βαθιά μέσα μας κι είναι απλώς οι αφορμές, τα ερεθίσματα για να μας ελευθερώσουν αυτό το θυμό. Στον ήρωα συμβαίνει και κάτι άλλο στη ζωή του που είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι και τον οδηγεί σε μια αναπάντεχη τροπή της ζωής του».

- Από πού πήρατε αφορμή για την δημιουργία του ήρωα;
«Ενας καλλιτέχνης που εκφράζεται γράφοντας ένα σενάριο, σε πρώτη φάση χρησιμοποιεί και δικά του ερεθίσματα αλλά και καταστάσεις που έχει παρατηρήσει στις ζωές άλλων ανθρώπων. Φυσικά πάντα το φίλτρο είναι ο εαυτός σου και η φαντασία σου και οι εμπειρίες σου σε οδηγούν στο να πλάσεις έναν χαρακτήρα που βασίζεται σε πάρα πολλά στοιχεία. Εμένα με απασχολεί πολύ η προέλευση κάποιων πραγμάτων και όχι η επιφανειακή αλλά η πιο βαθιά εξήγηση. Είμαι άλλωστε σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας κι αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και για να πετύχω τους σκοπούς μου αλλά και για να βρω λίγο τον εαυτό μου ώστε... να παιδεύομαι λιγότερο στη ζωή μου».

- Τι σας τράβηξε στον κινηματογράφο;
«Ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη μου αγάπη από παιδί. Σαν εικόνα θυμάμαι τον εαυτό μου στην ταράτσα ενός σχολείου που δούλευε η μητέρα μου στη Νέα Χαλκηδόνα, να βλέπω τα καλοκαίρια -δωρεάν εννοείται γιατί τα οικονομικά τότε δεν ήταν καλά- ταινίες στο διπλανό θερινό σινεμά.
Ο κινηματογράφος ήταν το καταφύγιο για μένα. Θυμάμαι ότι ήταν το μόνο πράγμα που πήγαινα μόνος μου από μικρός και μετά είδα θέατρο και με μάγεψε. Ηθελα να ασχοληθώ με το σινεμά από πολύ μικρός και ένας σκηνοθέτης με συμβούλεψε ν’ αγοράσω μια φωτογραφική μηχανή για αρχή για να μάθω το φιλμ, τους φακούς, τα διαφράγματα. Ετσι ασχολήθηκα με τη φωτογραφία πολλά χρόνια κάνοντας και κάποιες σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου στη Σχολή "Χατζίκου" αλλά δεν είχαν νόημα τόσο, γιατί αυτό που έλεγαν κυρίως είναι να πάμε να δούμε πώς δουλεύουν στα κινηματογραφικά συνεργεία. Εγώ επειδή από μικρή ηλικία πρωταγωνιστούσα σε ταινίες, πάντα ρωτούσα τους τεχνικούς και ήθελα να μαθαίνω. Μετά στην Αμερική σπουδάζοντας με υποτροφία ως ηθοποιός έκανα σεμινάρια σκηνοθεσίας κινηματογράφου και στη σχολή έκανα μικρά πρότζεκτ βίντεο. Γυρνώντας στην Ελλάδα το 1994 είχα σκοπό να κάνω μια μικρού μήκους ταινία αλλά οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές. Πιστεύω βέβαια ότι τα εμπόδια μόνοι μας τα βάζουμε στους εαυτούς μας, αλλά όπως και να ’χει με καθυστέρησε. Κάποια στιγμή όμως έφτασε η κατάλληλη στιγμή και συνειδητά μπήκα να κάνω αυτό που ονειρευόμουν και νομίζω τελικά ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή, αν κρίνω και από το αποτέλεσμα».

- Είναι μεγάλη επιτυχία που συμμετέχει η ταινία στο Short film Corner στο Φεστιβάλ των Καννών.
«Ναι είναι, γιατί αυτό σημαίνει ότι μια ταινία που έχει κάποια στάνταρτ και ότι θα γίνουν επαφές με κινηματογραφιστές απ’ όλο τον κόσμο, καθώς συμμετέχουν στο φεστιβάλ 97 χώρες. Είναι κάτι που πριν ένα χρόνο ούτε καν μπορούσα να φανταστώ ότι θα συμβεί και πολύ περισσότερο ότι θα είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής δραματικής ταινίας μικρού μήκους στο European Independent Film Festival, που θα διεξαχθεί στο Παρίσι από στις 30 Μαρτίου.
Επίσης, η ταινία είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας μικρού μήκους στο Madrid Internatiοnal Film Festival, που θα διεξαχθεί 6-9 Ιουνίου και είμαι υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου ηθοποιού σε ξενόγλωσση ταινία. Αυτό κι αν ήταν τελείως αναπάντεχο και είναι μεγάλη τιμή για μένα».

- Υπάρχει δυσκολία στην προβολή (τη διάδοση) των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών και ειδικά του μικρού μήκους;
«Για να πω την αλήθεια αν δεν υπήρχε το Ιντερνετ, δεν θα είχε γίνει τόσο γνωστό το θέμα της ταινίας γιατί θα είχε περάσει στα ψιλά των εντύπων. Τους ενδιαφέρει περισσότερο αν παντρεύομαι παρά το ότι μια ελληνική ταινία πάει στο αντίστοιχο τμήμα ταινιών μικρού μήκους των Καννών».

- Στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα, ποιες είναι οι σκέψεις σας;
«Αρχίζουμε νομίζω σιγά σιγά να συνειδητοποιούμε όλοι τις ευθύνες μας και πέρα από το ότι φυσικά είναι υπεύθυνοι κυρίως οι πολιτικοί μας, είμαστε υπεύθυνοι κι εμείς που ανεχτήκαμε αυτούς και που δεχτήκαμε έναν τρόπο ζωής που ξέραμε ότι ήταν λίγο φούσκα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να αλλάξουμε και τίποτα άλλο!».

- Θα φεύγατε από την Ελλάδα τώρα που τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα;
«Αυτό είναι κάτι που το θέλω πολλά χρόνια! Και πολλοί με ρωτούν γιατί γύρισα μετά από τα χρόνια που έμεινα στην Αμερική και που είχα κιόλας δουλειά ως ηθοποιός και είμαι και μέλος του σωματείου των ηθοποιών εκεί.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα πια δεν ξέρω αν θα μπορώ να ζήσω μόνιμα έξω, αλλά σίγουρα θα με ενδιέφερε να κάνω συνεργασίες στο εξωτερικό».

- Εχετε μεσσηνιακή καταγωγή αλήθεια;
«Βέβαια και έχω. Η μητέρα μου είναι από την Κυπαρισσία, από την Παλιά Πόλη που μ’ αρέσει ιδιαίτερα. Και φυσικά την Καλαμάτα την αγαπώ πολύ, έχω φίλους εκεί και έχω παίξει σε δύο παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕΚ, στη "Νεράιδα" που είχε σκηνοθετήσει η Φρόσω Λύτρα και στο "Ημέρωμα της στρίγκλας" που είχε σκηνοθετήσει ο Γιάννης Κακλέας».